Soğuk ve yağmurlu bir sabahın ardından görünen akşam güneşi batmaya hazırken, bir kez daha sarıyor ruhumu çaresizliğin gölgesi... Çıkılmaz yolları çıkmaya çalışırken, insanların engelleri karşılıyor her defasında beni... Neden diye sormak, isyan edişin bir parçası olduğu için sormaya korkuyorum.. Korkunun ecele faydasının olmadığını bildiğim halde susuyorum. Susmaktamı yoksa konuşmaktamıdır çare haala bulamadım ne yazıkki... Sussam suskunluğum haykırır hesap sorar, konuşsam dilim.. Ne susmak çare, nede konuşmak.. Herşey suç bu dünyada ama herşey anlamsız bazen... İnsan en yakınından yediği darbelerle sarsılırken, gelmek bilmiyor adaletsizliğin ve zulmün sonu.. Peki tek sığınabileceğimiz Rabbimiz'de olmasaydı yaşanırmıydı bu yalan dünyada..???
Sümeyra Ks.
