Rüyalarıma
konuk olan cennetteki meleğim, yani özetle bebeğim.. Cansız bedenindeki
gülümseyişinle çağırıyorsun sanki beni. Ne gelebiliyorum nede
kalabiliyorum.. Tutsaydın elimden çekseydin benide yanına... Belki bende
gülümserdim yarına... Bekliyorsun bizi biliyorum.. Sen ki gecelerimde,
gözyaşlarımda, hayallerimde ve rüyalarımda beliriyorsun her defasında...
Bu dünya işte ozaman anlam katıyor zorluğa... Zor dediğim an yokluğun
geliyor aklıma... Sensizliğin zorluğu diyorum yaşantıma... En güzel
yerde oluşunun tesellisiyle, tebessüm ediyorum yalan dünyaya fakat
yinede diyorum ki keşke... Keşke elimizden tutup götürseydin bizide o
güzel cennetine....
Sümeyra Kula Satık
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder