Oysa sensizlik çok zordu... Zor olmasaydı
rüzgar esermiydi sessiz ve sensiz... Sensizliğin oluşumuydu
sessizliğim... Gitmeliydim başkalarına göre, sana göre kalmalıydım
belkide... İşte bu anda başladı bütün çaresizliğim.. Ne kalabiliyordum
nede gidebiliyordum... En kötüsü de ne bilirmisin, senden ayrı kalmak,
ihtiyacımın olduğu an yanımda olamaman, sarmanı istediğimde saramaman,
ağladığımda gözyaşımı silememen,
üzüldüğümde güldürememen... Gözlerimi her kapadığımda sen geliyorsun...
Gitmemen için ya ölüm uyukusuna yatmalıyım yada... Bende bilmiyorum
işte! Ayrılığın ve aşkın tarifi olmasa gerek anlatamıyorum... Ne
gündüzüm gündüz, nede gecem gece. Sen yoksun ya işte yürek suskun ve
yorgun... Senin gücüne ihtiyacım var sevgili... Gücün bana güç
katıyorken şimdiyse çok halsiz kaldım...
.sKs.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder