Bazı şeyler acıtıyorken yüreğimizi, neden o bazı şeylerden vazgeçmeyi denemiyoruz? Biliyorum hiçte kolay değildir yüreğinizi acıtanları bir anda yok etmek, silmek veya o acıdan vazgeçebilmek. Kim ister bile bile acı çekmeyi diyorsunuz şimdi içinizden onuda biliyorum ve sizi elbette ki anlıyorum. Şundan emin olmak gerekir ki acı çekmemiş hiç bir insan yoktur. Sadece insanın kendi acısı kendine dir ve herkesin acı anlayışı farklıdır. Bir tarafta aşk dediğimiz duygu acıtır kimilerini, diğer tarafta ekmek davası yoksulluk dediğimiz şey belkide. Aşk acısı çeken bir zengin, en büyük acının kendisinin yaşadığını düşünürken diğer tarafta bir fakirin açlık acısı, açlık imtihanı yer alıyor. Zengine sorsanız açlık acısını, ekmek davasını bilmez, yoksulluğu da bilmez... Bir fakire aşkı ve zenginliği sorsanız eminim ki ikisindende haberdardır. En büyük zenginliğin huzur, bir ekmeğin aşk olduğunu tanımlar size... Nedir acı soruyorum size... Evet herkesin acısı kendine fakat iyi düşünmeli gerçekten o acı bizim çekmek zorunda kaldığımız vazgeçemediğimiz bir acı mı yoksa vazgeçebileceğimiz ve boşuna çektiğimiz bir acı mı. Şunuda çok iyi bilirim aşk acısı dediğimiz şeyin yeni bir aşkla son bulacağını... Peki ekmek davası dediğimiz yaşam mücadelesinin sonu varmıdır sizce? Acımız acıysa çekelim, kendimizi bukadar harap etmeye gerek yok diye düşünüyorum... Sadece biraz sevgi ve huzura ihtiyacımız var... Sevgi de huzur da uzak değil bunu unutmayın ve kendinizde arayın...
Sümeyra Kula Satık
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder