Haykırasım var ama haykıramıyorum! Gitsem başımı alıp sonra yürüsem bu soğuk şubat mevsiminde ve üşüsem doyasıya... Yürüsem bilmediğim yerlere, uzaklara koşsam, ulaşsam en yüksek mekanlara... Dağlara, uçsuz bucaksız yerlere mesela..? Sonra haykırsa yüreğim, sonra haykırsa istediği kadar ve hatta ritmi durana kadar haykırsa! Avazımın çıktığı kadar bağırsam dünyaya... Kimseler bulamasa beni... Korksam karanlıklardan, korksam ıssızlıktan! Yinede buna rağmen kayıp olsam, kayıplara karışsam ve korkumun faydası olmasa hiç birşeye... Sonra hep heran haykırsam! Çığlıklar içimde boğulmasa... Yüreğimin sessizliği haykırmasa? Sesi haykırsa artık olmaz mı...???
Sümeyra Kula Satık
(.sKs.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder